Etappe 21: Over de Champs-Élysées, bier, records, prestaties en afscheid nemen.

Ahwel, beste wielerliefhebbers, De Tour de France 2023 zit erop. Jonas Vingegaard (geel), Jasper Philipsen (groen), Giulio Ciccone (bolletjes), Tadej Pogačar (wit), Victor Campanaerts (Superstrijdlust), Jumbo-Visma (ploegen), en de ASO (pegels) zijn de winnaars van de verschillende klassementen. Jordi Meeus zorgde op de slotdag nog voor een daverende verrassing door Philipsen met een banddikte te verslaan, ondanks een sterke lead out van Mathieu van der Poel. Met Dylan Groenewegen en Cees Bol waren de lage landen ook vertegenwoordigd in de top-5 van de dag uitslag op de Parijse Champs-Élysées. 

De enerverende sportdag kende nogal wat Nederlandsche successen, met overwinningen voor het vrouwenvoetbalelftal dat Portugal versloeg op het WK, Femke Bol, welke haar Europese record op de 400 meter horden verpulverde en de 4x100 meter sprintmeisjes wonnen met nieuw records en Max Verstappen die, zoals gebruikelijk, een F1 grand-prix op zijn naam schreef. 

De beloofde live reportage van de eerste etappe in de vrouwen Tour bleek bij de NOS plaats te moeten maken voor wat gespartel in een grote bak met water. 

Uw onraadreporter kon gelukkig uitwijken naar de VRT, alwaar de Tour du Femme wel serieus aandacht kreeg, om de Belgische Lotte Kopecky diverse malen in verschillende truitjes op het podium te zien staan. Zij won de eerste etappe van de Tour de France Femmes in Clermont-Ferrand. De Belgische kampioene van SD Worx maakte het verschil op de Côte de Durtol in volle finale, waarna ze in de afdaling alleen maar verder uitliep. Lorena Wiebes sprintte naar de tweede plaats, voor Charlotte Kool.


Na drie weken Tour de France verdiende de renners wel een biertje. Maar die van Jumbo-Visma moesten het wel bij een klein glaasje houden, vond Marc Madiot. “Een klein biertje voor Jumbo”, stond er op een bord waarmee de ploegmanager van Groupama-FDJ poseerde op de Champs-Élysées. De tekst betrof natuurlijk een knipoog naar de vete tussen Madiot en Richard Plugge, de teammanager van Jumbo-Visma. In de laatste week van de Tour kregen de twee het aan de stok, nadat Plugge had gezegd dat hij renners van ‘een Franse ploeg’ bier had zien drinken op de tweede rustdag, wat later ook werd bevestigd in de Avondetappe. In een wereld waar fake-nieuws nogal losjes voor waarheid wordt aangenomen, zoals het bericht dat de Israëlische premier Benjamin Netanyahu in de nacht van zaterdag op zondag een pacemaker gekregen zou hebben, waarbij het uw verslaggever hoogst onwaarschijnlijk lijkt dat men de moeite zou nemen om zo een medische procedure uit te voeren op iemand die helemaal geen hart heeft, zou ook het hele bier verhaal wel eens het perfecte uitlokkertje geweest kunnen zijn. Het effect was een “houd je bek!” scheldende Madiot, daarmee flink afgeleid van zijn werk als ploegleider. Tja, een snel ontvlambaar volkje de Franschen. Als ze de gele trui niet kunnen winnen, staan ze voor je het weet in een geel hesje de nieuwe Fransche revolutie aan te kondigen. 

Het was een enerverende periode in huize Kettingkast, beste Tourgazet Plagiato lezers. De immense hoeveelheid uren die werden gestoken in het volgen van de Tour laten hun sporen achter. Slechts het feit dat uw onraadreporter sinds 2009 iedere Tour periode weer de energie weet op te brengen dagelijks te berichten, wil nog niet zeggen dat er een vorm van gewenning is ingeslopen. In tegendeel. Zowel de geestelijke drainage als de lichamelijke ongemakken na dagelijks uren op een sofa genesteld te zijn geweest, eisen hun tol. Het optrekken van de knieën, als Mevrouw Kettingkast-Sputterbret de stofzuigermond voor de bank langs steekt, de regelmatige wandelgang naar de keuken voor concentratie vocht (koffie) en de reumatisch aanvoelende vingertoppen die vaak tot in de vroege ochtend al de impressies vertalen naar het toetsenbord, benodigen therapeutische aandacht. Ondertussen groeit het onkruid rondom het redactiegebouw van de Tourgazet, geraakt de koelkast leeg en de wasmachine vol. Jawel, het wordt langzamerhand tijd het Portugese siësta ritme weer in ere te herstellen, met misschien die welverdiende compensatie vakantie voor man, vrouw en hond des huizes. Volgend jaar is er ongetwijfeld weer een editie van de Tour, waarschijnlijk een nieuw domicilie voor de redactie en mochten de klimaatverandering, de bosbranden, de overstromingen of populistische boosdoeners geen roet in het eten gooien, ook weer een nieuwe editie van de Tourgazet Plagiato! 


Etappe 20: Over goesting, passie, emotie en wielergeschiedenis schrijvende prestaties.

Welnu, beste Tourgazet Plagiato lezers, we moeten het eens hebben over goesting, zoals de Belgen dat noemen. Gusto, een woord dat ook hier op het platteland van Portugal regelmatig in een conversatie voorkomt. De wil om te winnen, de honger naar succes, passie en wilskracht, alles dat wat ontbrak aan de mentaliteit die de geletruidrager tijdens de laatste beklimming van deze Tour de France. Het zenuwachtige achterom kijken naar een renner die geen concurrent meer is, de bijna surplace en het onvermogen om ook eens op de manier van een gewone sterveling, op gevoel de sportieve strijd aan te gaan. Over een paar decennia weet men heus nog wel de goed voorbereidde, niets aan het toeval overgelaten, technisch en planmatig sublieme overwinningen in 2022 en 2023 van het Jumbo-Visma team te herinneren.

De Fransche wielerliefhebbers benoemen over 20 jaar beslist andere gedenkwaardige ogenblikken uit deze Tour dan wij Nederlanders. Wat zal ons nog op het netvlies staan? De aanvalslust van de Belg Campenaerts, de emotionele overwinning van Wout Poels, het interview van Mohoric, en misschien wel de ontdekking van de Oostenrijker Gall die uit het juiste hout gesneden bleek te zijn en ooit in de gele trui over de meet zou komen in Parijs.Wielrennen is een passie sport, geen passieve sport. Kijk naar de populariteit van de Franschman Pinot, nooit een Tour gewonnen maar toch een held, gehuldigd en aangemoedigd door tienduizenden fans tijdens zijn allerlaatste col beklimming in de grootste ronde.

Vingegaard heeft de ronde van Frankrijk gewonnen. Dankzij z’n eigen talent en trainingsarbeid, maar voor een heel groot deel ook door de beste technische, voedingskundige en facilitaire ondersteuning die überhaupt mogelijk is, en het beste team van zorgvuldig gesorteerde en getrainde pionnen die absoluut geen biertje drinken of een grammetje te veel eten op een rustdag. Berekenend, technisch vooruitstrevend, gedisciplineerd en een maniakaal doorgevoerde energievoorziening leidde tot het ultieme succes van 1 man. Ook de ronde van Spanje zal wel gewonnen worden door een kopman van Jumbo-Visma, en ook die prestatie van een niet-Nederlander zal wel in de wielergeschiedenis boeken komen. De vraag is of we al die inzet van de vervangbare pionnen, die wellicht 3 overwinningen van de 3 grote rondes bewerkstelligen, gaan herinneren. Uw onraadreporter denkt zomaar van niet.

Na generaties wielerliefde doorgeven, worden vooral de heldendaden herinnert en als anekdotes, voorzien van videobeelden, vertelt aan het nageslacht. Hennie Kuiper met een kapotte fiets langs een kasseipad in Parijs-Roubaix, een op het podium staande bolletjestruidrager Johnny Hoogerland met ontelbare verwondingen en hechtingen nadat hij door een volgauto het prikkeldraad in werd gekatapulteerd. Joop Zoetemelk die een kus krijgt van Dries van Agt na het winnen van de Tour de France, maar meer nog zijn ongelofelijke wereldkampioenschap. Een uithuilende Gerrie Knetemann op de zelfverheerlijkende schouders van Mart Smeets, Laurens ten Dam als gemummificeerde renner, Tom Dumoulin in de roze trui als winnaar van de Giro d’Italia en Jan Jansen natuurlijk, al is hij net als Wout Wagtmans die Gino Bartali uit het wiel reed inmiddels meer, een in zwart-wit beelden opgeslagen, “stukje” wielergeschiedenis. 

Wat te denken van de veroordeelde tabak smokkelaar Wim van Est die na zijn celstraf wielrenner werd, 3 maal Bordeaux-Parijs won en een etappezege plus de gele trui pakte in de Ronde van Frankrijk, waar hij een dag na zijn overwinning tijdens de afdaling van de Col d'Aubisque in een ravijn stortte. Nou dat zijn memorabele wielerverhalen van lang geleden die nog steeds tot de verbeelding spreken. De overwinningen van Vinnegaard gaan echt dat rijtje, direct voor de geest haalbare, op het netvlies ingebrande gebeurtenissen, niet halen. En natuurlijk zal de Deense opsomming zowel de Tour de France van 2022 als die van 2023 bevatten, het had echter nog meer memorabel kunnen worden, had Vinnegaard op de laatste beklimming in de Vogezen iets meer “ballen” gehad, om me er maar met een platte uitdrukking vanaf te maken.

Wielrennen is een verlengstuk van het echte leven, zwaar, vol gevaren, vaak deprimerend vruchteloos maar met af en toe een succes. Hoe zeer verstrengeld de basis van het hard fietsen is met de gemeenschap waaruit ze is ontstaan kun je zien en voelen in het Baskenland, Vlaanderen en ja, Eritrea. Natuurlijk hoort daar een gezonde vorm van nationalisme bij, sterker nog regionalisme, als dat een goed woord is. Iedere gemeenschap heeft z’n eigen helden en favorieten en soms, heel soms, worden die grenzen overgestoken door familiebanden, toevallige ontmoetingen of memorabele gebeurtenissen. Zo wordt Mathieu van der Poel ook aangemoedigd in het Fransche geboortedorp van zijn grootvader, zijn er Spaanse of Italiaanse renners die in Vlaanderen een fanclub hebben en kregen de overwinningen in deze Tour van Bilbao, Poels en Mohoric een extra dimensie en respectvol applaus van een over het algemeen best wel empathisch publiek (met uitzondering van de selfiestick narren en meelopende blote konten gekkies).

Het peloton als een verlengstuk van de maatschappij, met zowel verdrietige, mooie, spannende, rare, ongevoelige, passievolle, pijnlijke en succesvolle gebeurtenissen. Helaas is die wereld van pedaalridders ook niet gevrijwaard van uiterst meedogenloze en betreurenswaardige voorvallen die de toekomst voorgoed veranderen. Zo kwam de 17-jarige Italiaanse renner Jacopo Venzo zwaar ten val kwam in de 48e Junioren Rundfahrt in Oostenrijk en overleed aan zijn verwondingen. In tegenstelling tot bij het “echte mannen werk”, waar er de volgende dag gewoon weer wordt opgestapt om deel te nemen aan de volgende gevaarlijke afdalingen, werd de rittenkoers in Oostenrijk wel geannuleerd. Soms weegt een mensenleven en de gevolgen voor familie, vrienden, ploeggenoten en de rest van het peloton, zwaarder dan de commerciële belangen, soms ook niet.

Oh ja, beste wielervrienden, Pogacar won voorspelbaar de sprint van Vingegaard en Gall in de 20ste etappe, Ciccone stelde zijn bolletjestrui veilig en Michael Woods heeft op de valreep de hoogste snelheid, 110,1 kilometer per uur, in deze Tour de France laten noteren. Jumbo-Visma knecht Wilco Kelderman melde dat het geel voor Vinnegaard een hoogtepunt is in zijn eigen carrière, bijna gelijkwaardig aan zijn derde plaats in de Giro, waar hij persoonlijk wel voor zijn prestaties werd beloond. Voor uw onraadreporter is die opmerking een van de bewijzen van de “robotisering” en anonimiserende harnas methoden waarbij getalenteerde wielrenners als wattage pionnen worden ingezet. Begrijpelijk dat renners als Sam Oomen, voor wie wielrennen ook nog gewoon een passie is, hun geluk bij andere ploegen met meer menselijke maatstaven gaan zoeken. Het is wetenschappelijk gezien een hele prestatie om, als een soort Formule 1 team, niets aan het toeval over te laten, maar uiteindelijk ook een doodlopende weg omdat wielrennen, naast ultieme prestaties, nu eenmaal ook gaat over verhalen schrijven. Menselijke verhalen die generaties later nog worden verteld, waar standbeelden worden opgericht, boeken worden gepubliceerd, museums worden ingericht en sportgeschiedenis wordt geschreven.

De Tour de France van 2023 zal worden herinnerd als een enerverende, soms spannende en vooral succesvolle wedstrijd voor de aanvallers en om de speciale verschillen in de korte tijdrit. Rest ons nog de zegetocht met champagne links te laten liggen en in te schakelen bij de VRT of NOS als het peloton de Champs-Élysées opdraaid. We gaan zien of Van der Poel zijn beloning krijgt voor al het harde werk hij heeft verricht voor zijn Belgische zigzag, aanvaller-klemrijdende sprint kompaan. Wat de uitslag ook moge zijn, het klassement is bekend, de winnaars van de klassementstruien zijn bekend en we gaan in 1 ruk verder met de Tour de France Femme, waarbij het zomaar eens zou kunnen zijn dat Annemiek van Vleuten het gaat presteren alle, ja alle 3, na de Vuelta en Giro, rondes te winnen. We gunnen het haar!

Etappe 19: Over op tijd zijn, Bionic Engineering en de laatste loodjes naar Le Markstein.

Heuglijk nieuws, beste Tourvolgers, op deze laatste vrijdag in de Tour de France van 2023. Als je investeert in aanvallen wordt dat beloond. De energie die je er insteekt betaald zich uiteindelijk uit in succes, dat geld zowel voor pedaalomwentelingen als andere vormen van inspanning. Als eerste over de meet zoals Mohoric vandaag of zoals in huize Van Aert de geboorte van Jerommeke. Jawel, Wout bleek precies op tijd met de privéjet naast het kraambed van zijn Sarah geland te zijn.

Over de etappe van vandaag hoeven we geen alinea’s vol te typen. Matej Mohoric had 3 millimeter meer energie dan Kasper Asgreen, enkele Nederlanders hebben het geprobeerd, pechvogel van de dag was de boomlange Politt, voor wiens afmetingen er geen reserve fiets op de neutrale hulptroepenwagen van sponsor Shimano stond. 

Victor Campenaerts verlengde zijn abonnement op de niet rooie rugnummers, de redactie van de Avondetappe had 3 sprinters uitgenodigd om de massasprint te bespreken, die er niet kwam, dus probeerden ze het presentatietalent van Tommeke Dumoulin maar uit door hem de rebus en de uitkomst daarvan te laten presenteren. Het weg te geven shirtje werd deskundig gevangen. Mooie beelden van een geëmotioneerde Mohoric, Herman vroeg bij Lidl-Trek naar de bekende weg en de mannen van Jumbo-Visma toerden, met uitzondering van LaPorte en Benoot, op hun gemak met grote achterstand de witte finishlijn.

Uw onraadreporter daarentegen was druk met het ontkrachten van de insinuaties, zwart op wit gedrukt on de Fransche sportkrant, over de prestaties van de geletruidrager. Diverse professoren en hoogleraren werden benaderd, maar uiteindelijk kwamen we via een zoom-verbinding in contact met Professor Gregg Kinsell, hoofd van de faculteit ter bestrijding woke terreur en bevordering van verkiezingsfraude, maar voordat hij zich de Christelijke leer eigen maakte, werkte hij als onderzoeker voor de Amerikaanse luchtmacht.

Hij heeft zich verdiept in de ongelooflijke overwinning van Jonas Vingegaard in de tijdrit, waarna er veel oneerlijk gespeculeerd werd over zijn ongelooflijke vermogen/gewicht van bijna 8 watt per kilo, en hoe hij erin slaagde de man met de witte trui te verslaan met zo een groot verschil.

Op uw verslaggevers vraag naar zijn onderzoek antwoordde hij: “Mijn collega kolonel Steve Austin leefde nog nauwelijks na een enorme crash in een experimenteel “lifting body”-vliegtuig. Het lichaam van de Kolonel werd letterlijk herbouwd met behulp van een supergeheim systeem van Bionic Engineering dat hem bovenmenselijke, bijna goddelijke, vermogens opleverde”, vervolgde hij.

Als u onraadreporter alles juist heeft begrepen, want de informatie moest gedistilleerd worden uit zijsprong verhalen over de financiering van het geheime project door de Biden familie en dat de Vietnam oorlog nu uitgevochten word in Ukraine, gefinancierd door een socialistisch bolwerk onder leiding van de Oostenrijker Schwarzenegger. De technologie zou bijvoorbeeld gebruikt zijn om 'Super Soldiers' te creëren, die in staat zijn tot ongelooflijke heldendaden van moed en moed, zoals John Rambo en een ondergrondse groep die bekend staat als The A Team, om nog maar te zwijgen van een schimmig Black Ops-team dat bekend staat als The Expendables.

Sportteams gebruiken die Bionics techniek nu al tientallen jaren en Jumbo Visma heeft dr. Rudy Wells, die 50 jaar geleden pionierde in het proces, in dienst als hun adviseur. Hoewel Vingegaaard technisch 'schoon' is in termen van typische verboden middelen, zou zijn geheim worden onthuld door een geigerteller in de buurt van zijn lichaam te gebruiken. “De kleine kernreactoren die zijn Bionic-mechanismen aandrijven, geven een vage geur van Cesium 236 af”, aldus professor Kinsell. 

De UCI zou geen moeite hebben met de situatie, dankzij substantiële investeringen van enkele top profteams in de pensioenfondsen van hun senior management, die de voortgang van het project jaarlijks tijdens de Bilderberg conferentie bespreken. Jawel, uw reporter weet ook wel dat deze informatie uit het land van gefabriceerde waarheden en onvermoeibare racistische domheid. Hoe dan ook, informatie en universitair onderzoek, fake of niet, moet men serieus nemen. Het is geenszins de taak meer, in dit huidige tijdperk van individuele overtuigingen, van een journalist om kritische noten te kraken, de lezer bepaald zelf wel wat hij of zij gelooft en voor welke populistische waanideeën ze met fakkels en superglue de straat op gaan.

Op de voorlaatste dag van de Tour de France is het alles of niets, ook al lijkt de strijd om de eindoverwinning reeds beslist in het voordeel van Jonas Vingegaard. Desondanks beloven zes gecategoriseerde beklimmingen, waarvan twee van de eerste categorie, van de koers een waar spektakel te maken. Het zal wel weer een circus van vliegeniers zijn vanaf de start in Belfort, of zoals de Duitstaligen ten noordoosten van de stad zeggen; Beffert. De sprinters zullen koersdirecteur en grootverdiener Christian Prudhomme vervloeken. Hij heeft met de ASO liefst zes cols gelegd in een rit van 133 kilometer en dus zullen de snelle mannen enorm hard moeten vechten tegen de tijdslimiet. Wie zal er als eerste de Col du Platzerwasel over rijden, wie wint de bolletjestrui en wie heeft de langste adem op het plateau naar Le Markstein?

We gaan het zien beste Tour volgers, de laatste spannende etappe van dit jaar – tenzij je natuurlijk volgende week ook de Tour de France du Femme gaat volgen – we gaan zo langzamerhand afscheid nemen….

Etappe 18: Over pufverplichtingen, karakter eigenschappen en morele overwinningen.

Jawel, beste Tourvolgers, de dag van die je wist dat komen zou! Via helikopter en privéjet van witwas goeroe Frits van Eerd, ex-topman en aandeelhouder van hoofdsponsor Jumbo, is Wout van Aert met de wiedeweerga vertrokken uit de Tour. De pufplicht riep, dus snelde Wout naar zijn, op ontploffen staande, Sarah in Herentals. De formatie Jumbo-Visma moest het vanaf vandaag dus met een man minder doen. Een aderlating die vooralsnog geen gevolgen lijkt te hebben de verdediging van Vinnegaard’s gele trui.

De etappe zou bijna saai in de plooi zijn genaaid door de sprintersploegen. Lange tijd bleef de situatie onveranderd, met Campenaerts, Asgreen en Abrahamsen die met een minieme kloof van een dikke minuut op het peloton, als ware het een gemengde ploegentijdrit, zich voor de lens van de televisiecamera’s posteerde. Dat zou het dan zijn dachten we allen, de uitkomst zou vast staan, gelijk zoals de gewone burger altijd moet opdraaien voor de verspilzucht van de elite, zou een paar kilometer voor de meet de kopgroep voorbijgestoken worden door de sprinttreinen van het peloton en Jasper Philipsen zou dan met z’n handen in de lucht over de streep komen. Maar terwijl Simon Geschke, die de dag ervoor nog net op tijd voor de bezemwagen uit finishte, afstapte, bleek dat niet iedereen de noodzaak voelde om zich daarin te berusten.

Onze hoop in saaie wielerdagen, Pascal Eenkhoorn, voelde zich instinctief geroepen om aan te vallen, dat is wat hij namelijk doet, proberen te winnen, aanvallen! De steeds verder naast zijn zadel zittende – naast z’n schoenen lopen kan niet want die zitten vast in de pedaalclips – Belg Philipsen sprintte achter de Nederlander aan, sneed intimiderend de weg af en voelde de behoefte het alleenrecht op een sprintetappe op te eisen. Natuurlijk waren we niet al te kritisch over zijn zwabberende sprintoverwinningen omdat die nu eenmaal grotendeels mogelijk gemaakt werden door de magnifiek snelle voorbereidingen van Van der Poel, maar de spreekwoordelijke druppel die de emmer doet overlopen, spatte vandaag als onuitstaanbare karaktereigenschap uiteen op de beelden vanuit de helikopter live op het televisiescherm.


”Neen, mijnheer Philipsen iemand afsnijden, de weg versperren, om hem te beletten aan te vallen, behoort helemaal niet thuis in de topsport. Je kunt er achteraan rijden (als je dat kunt), inhalen en nog harder rijden dan degene voor je (als je dat kunt), maar een blokkade proberen te bewerkstelligen door iemand steeds verder naar de kant van het wegdek te manoeuvreren resulteert, wat mij betreft, tot ingrijpen van de wedstrijd jury. Er wordt heel veel geklaagd over de veiligheid in het peloton, het publiek, de motoren en het parcours, maar misschien moet er eerst eens paal en perk gesteld worden aan het gedrag van bepaalde renners.

Uw onraadreporter is niet de enige die kritiek had op deze bizarre actie. “Een renner pesten die wil aanvallen is echt dom”, is het oordeel van de Belgische podcastmaker Benji Naesen. Ook het oordeel van VTM-koersanalist Jan Bakelants laat weinig aan de verbeelding over: “En maar leuteren over veiligheid ondertussen.” De revanche kwam gelukkig enkele kilometers later, Eenkhoorn reed alsnog weg van het peloton en kon later met behulp van ploegmaat Victor Campenaerts aansluiten bij de koplopers Asgreen en Abrahamsen. 

Wat een prachtige ironische uitslag zou er in het verschiet liggen. Het peloton misrekende zich, of eigenlijk hadden Philipsen en een paar andere sprinters gewoonweg de energie van hun ploeg verbruikt in de achtervolging op de vier koplopers. En nee, Eenkhoorn werd niet de dagwinnaar, ondanks het sterke werk van zijn team collega Campenaerts, moest hij het in de sprint afleggen tegen Kasper Asgreen. De morele overwinning was echter wel voor de aanvallers, waarbij Asgreen het mooie fatsoen had om tijdens het gebruikelijke interview na de aankomst ook de medevluchters in zijn rijtje bedankwoorden te benoemen.  Philipsen en zijn kornuiten kwamen te laat, ook met Van der Poel in het team bleek het niet mogelijk om de achterstand op tijd weg te werken. Heerlijk, wat een mooie uitkomst!  

Etappe 17: Over klimmen, de NOS, inzinken, ploeteren, L’Équipe en immorele verdachtmakingen.

Nu dus toch, beste wielerfans, lijkt de Tour de France definitief beslist. De dag begon al met de  dramatische beelden van een vermoeide, minder geconcentreerde, vallende Pogacar en een voor de bezemwagen kansloos voortploeterende Phil Bauhaus, de uiteindelijk op de Cormet de Roseland afstapte. 

Een ruime kopgroep nam het voortouw met in hun gelederen twee naar voren gedresseerde  pionnen van Jumbo-Visma en de verdediger van de bolletjestrui Ciccone, die de bergpunten op de Col des Saisies, de Cormet de Roselend en de Côte de Longefoy na zich toe trok. 

De overgebleven renners van de Nederlandsche supermarktploeg hielden een strak tempo aan in het peloton en zodoende kon de voorsprong binnen de perken van enkele minuten gehouden worden. Het moge geen verrassing meer zijn dat uw onraadreporter vol goede hoop het verloop van de etappe volgde omdat ook zijn nieuwe favoriet Pello Bilbao zich in de punt van de aanval bevond.

De afdaling van de Longefoy leek technisch en gevaarlijk, dus was bijna iedereen, behalve de onfortuinlijke Bernal, op zijn hoede. Op weg naar de voet van de lange Col de la Loze probeerden INEOS Grenadiers en BORA-hansgrohe de klassementsvluchters Bilbao en Yates te achterhalen, maar het verschil schommelde lange tijd rond de tweeënhalve minuut omdat Ben O’Connor en Jack Haig stevig door bleven rijden. Nog voor de echt steile stroken begonnen waren, ging het licht uit bij Tadej Pogačar. Ruim acht kilometer onder de top keek de Deen achterom in de ogen van de Sloveen en zag, een holle blik bij zijn enige concurrent die met het shirt volledig open, het tempo van de favorietengroep klaarblijkelijk niet meer kon volgen. Op het moment dat de rek uit het Sloveense elastiek van Pogačar was, besloot Sepp Kuss, met Vingegaard aan zijn achterwiel klevend, te versnellen. 

Vooraan reed nog een groepje renners met onder andere Kelderman en Bilbao, maar het was Felix Gall die het heilige vuur onder zijn pedalen waande en zes kilometer onder de top aan een solo toer begon. Simon Yates en Rafal Majka, die weer een voorsprong hadden op Gaudu, Bilbao en Kelderman moesten hun meerdere erkennen in de Oostenrijker. Kelderman had niet de indruk dat hij nog een kans maakte om vooraan te geraken dus zette hij zich recht, om even later deel uit te maken van de door Sepp Kuss en de afgezakte Benoot opgezette tweetrapsraket om zo Vingegaard te lanceren. Het werd een korte lancering want de kopman van Jumbo-Visma bleek ontketend en begon, ruim vier kilometer onder de top, aan een solo waarbij hij stuk voor stuk de vluchters achterhaalde, Kelderman op pikte om als buitenboordmotor nog een aflossing voor zijn rekening te nemen en ondertussen meer dan drie minuten weg reed van Pogačar.

Even moesten Kelderman en Vingegaard nog in de remmen omdat de voormalige, nu niet meer fietsende maar radiocommentator zijnde, clown van het peloton, Thomas Voeckler met zijn Motard de weg blokkeerde. Hij kreeg slechts een kleine straf voor het beïnvloeden van het wedstrijd verloop van de Fransche wedstrijdjury. Voeckler mag morgen de etappe even niet vanaf de buddyseat becommentariëren, daarna mag hij weer zijn gebruikelijke gekke bekken trekken. Gall en 1 van de tweelingbroertjes Yates, die inmiddels als tweede tegen de berg aan het vechten was, bleken te ver weg om nog te kunnen inhalen voor de top. De Oostenrijker liep op de steile laatste strook nog iets uit, kwam als eerste over het hoogste punt van deze Tour. Yates volgde 20 seconden later en Vingegaard, inmiddels samen met Bilbao en Fransche hoop in bange dagen, Gaudu, volgeden op 1.25 minuut. 

In die smalle afdaling hield Gall knap stand ten opzichte van Yates, waardoor de sterke klimmer van AG2R Citroën de ritzege mocht vieren in Courchevel. Yates kwam als tweede over de finish en anderhalve minuut later volgde Vingegaard op de vierde plaats, omdat hij Pello Bilbao nog moest laten voorgaan op de loeisteile finalestrook. Pogačar rolde op 7.37 minuut van Gall over de finish waardoor hij exact 5.45 minuut aan zijn broek gesmeerd kreeg van Vingegaard, wiens prestatie, zoals te doen gebruikelijk bij de Fransche Nationalisten van L’Équipe ze in twijfel trekken. Ongefundeerde veronderstellingen die dan zo nodig ook nog eens alle aandacht krijgen in de analyse programma’s achteraf, zoals de avondetappe. 

De presentatrice van dienst moet zo’n onderwerp natuurlijk ter tafel gooien en de gasten beamen dan netjes dat vanwege de “geschiedenis” van de wielersport, die vraag altijd gesteld mag worden. Onzin, Bullshit! Ja zeker, dat zijn de woorden die uw verslaggever daar aan vuil wenst te maken. De huidige generatie renners hoeft zich helemaal niet te verantwoorden voor de vieze spelletjes van voorgangers die hun hoogtijdagen hadden toen zij nog in de wieg lagen. Ze zouden daar helemaal niet mee geconfronteerd moeten te worden en de NOS zou, als dat verleden dan zo belangrijk is, die laag boter van hun hoofd kunnen wassen door op z’n minst analisten aan tafel uit te nodigen, waarvan het verleden niet gedrenkt is in bloedtransfusies en injectienaalden!